Toczenie to rodzaj obróbki wiórowej stosowany najczęściej do obrabiania powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych przedmiotów w kształcie brył obrotowych. Istnieje możliwość uzyskiwania metodą toczenia również innych kształtów niż obrotowe. Podczas toczenia ruch główny wykonuje najczęściej obracający się przedmiot, natomiast ruchem pomocniczym jest ruch płaski narzędzia zazwyczaj jest to nóż tokarski.
Obróbkę powierzchni zewnętrznych i większości wewnętrznych wykonuje się na tokarkach.
Tokarka jest obrabiarką skrawającą stosowaną do toczenia przedmiotów. Poza toczeniem na tokarce można wykonywać operacje: wytaczania, wiercenia, rozwiercania, przecinania i radełkowania, a przy użyciu dodatkowych przyrządów również frezowania i szlifowania. Tokarki należą do najbardziej rozpowszechnionych obrabiarek do skrawania metali. Podstawowym rodzajem tokarki jest tokarka kłowa, umożliwiająca zamocowanie obrabianego przedmiotu w kłach znajdujących się we wrzecionie i koniku. Wrzeciono jest napędzane silnikiem elektrycznym za pośrednictwem przekładni zębatych, które nadają przedmiotowi różne prędkości.
Budowa tokarki
- Wrzeciono z uchwytem tokarskim
- Konik
- Imak
- Sanie narzędziowe
- Sanie wzdłużne i poprzeczne
- Skrzynka posuwów
- Dźwignia załączania obrotów wrzeciona
- Dźwignia zmiany obrotów
- Łoże
- Wałek pociągowy
- Śruba pociągowa
- System chłodziwa
- Wyłącznik awaryjny
